مقدمه: تومور پاپیلری Cystic & Solid پانکراس یک نئوپلاسم نادر با قدرت بدخیمی پایین می باشد. این تومور عمدتا در زنان جوان رخ می دهد و معمولا بزرگ و کپسولدار می باشد. در نمای ریزبینی شامل سلول های گرد، کوچک و مشابه با نمای پاپیلری در یک بستر ظریف عروقی است. معرفی مورد: در این مقاله دو مورد تومور مذکور در خانم های 26 و 15 ساله بحث می شوند که هر دو بیمار به دنبال ضرب و شتم دچار شکم حاد شده و براساس بررسی های رادیولوژی توده خلف صفاق تشخیص داده شد و بعد از عمل جراحی تشخیص قطعی برای بیمار گذاشته شد. هر دو بیمار بعد از عمل جراحی تا کنون مشکلی نداشته اند. نتیجه گیری: در این نئوپلاسم، جراحی درمان انتخابی است و تشخیص قطعی با هیستولوژی و ایمونوهیستوشیمی می باشد. بیماران پیش آگهی طولانی مدت عالی دارند.

زمینه و هدف:  (Solid-Pseudo Papillary tumor) SPPTنئوپلاسم نادری است که کمتر از 1 تا %2 از نئوپلاسم های اگزوکرین پانکراس را تشکیل می دهد. بیش از %90 موارد در زنان جوان طی سنین 20 تا 40 سالگی بروز می کند و برای اولین بار در سال 1959 توسط فردی به نام  Frantzمعرفی شد. این تومور اگر چه از نظر بالینی خوش خیم است ولی توانایی بالقوه برای بدخیمی با درجه پایین را دارد.شرح مورد: خانم 18 ساله ای به علت برجستگی و درد شکمی، سردرد، تب و لرز، کاهش اشتها، رنگ پریدگی و سوزش ادرار در تیر ماه 1386 در بیمارستان شهید صدوقی یزد پذیرش شد. در معاینه شکم توده ای با تورم سفت، متحرک، بدون درد و با حاشیه مشخـص در ربع فــوقانی و چپ شکم لمس می شـد. در سونـوگــرافی توده ای هیپواکوئیک به قطر 16 سانتی متر در ناحیه قدامی – طرفی چپ آئورت مشاهده گردید. در سی تی اسکن بیمار، توده ای بزرگ هیپودنس با جدار ضخیم و عبور از خط وسط در کناره راست ستون فقرات برجسته شده بود. بعد از جراحی در بررسی میکروسکوپی، سلول های تومورال کوچک چند وجهی با هسته های بیضوی، زوائد پاپیلری کاذب، جزایر و ترابکول به همراه فیبروز منتشر، آتروفی اسینار و ارتشاح خفیف سلول های آماسی مزمن در حاشیه تومور مشاهده گردید.بحث و نتیجه گیری: تشخیص نهایی در بیمار مذکور SPPT بوده که یک نئوپلاسم اولیه پانکراس به شمار می آید و علت آن هنوز بدرستی مشخص نشده است و هم چنین توانایی کمی برای رفتار بدخیمی دارد و باید در تشخیص افتراقی توده های پانکراس به ویژه در خانم های جوان در نظر گرفته شود. برداشتن کامل توده، درمان انتخابی است هم چنین بیماران با عود موضعی یا متاستاز می توانند بقای طولانی مدت را بعد از برداشتن کامل توده داشته باشند.

افزایش جمعیت در مناطق شهری و وقوع روزافزون سیلاب های شهری نیازمند ارزیابی دقیق تر برای درک بهتر فرآیندهای هیدرولیکی غالب خطر سیل می باشد. در تحقیق حاضر با استفاده از دینامیک سیالات محاسباتی به بررسی تاثیر تغییرات دبی جریان ورودی بر ویژگی های سیل در یک بلوک شهری پرداخته شده است. مدلسازی ها در شرایط جریان پایدار، با استفاده از 7 دبی جریان در ورودی ها با هندسه ثابت بلوک شهری انجام شد. نتایج اعتبارسنجی مدل عددی نشان داد که مدل آشفتگی پروفیل سرعت نزدیک سطح آب و سرعت متوسط گیری شده در عمق را با خطای نسبی 3 و 8/6 درصد نسبت به مدل آزمایشگاهی، دارای همبستگی بیشتری نسبت به سایر مدل های آشفتگی بود. در تمامی مدل ها خیابان راست و بالا دست به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان عمق، سرعت و عدد پایداری انسان بودند. این در حالی است که خیابان پایین دست با اختلاف 2 تا 3 برابری سرعت متوسط و دارا بودن 3 الی 4 ناحیه خطر برای عابران پیاده دارای بیشترین طیف گستردگی در میزان پارامترهای سیلاب می باشد. همچنین افزایش دبی در ورودی 1 به ازای دبی ثابت در ورودی 2، باعث افزایش ویژگی های سیلابی خیابان های راست و پایین دست و افزایش عمق و کاهش سرعت در خیابان چپ می-گردد. این در حالی است که افزایش دبی ورودی 2 به ازای دبی ثابت در ورودی 1، باعث افزایش ویژگی های سیلابی خیابان چپ و افزایش عمق و کاهش سرعت در خیابان ها راست و پایین دست می گردد. لازم به ذکر است تغییرات دبی در هر دو ورودی تاثیر چندانی بر روی ویژگی های سیلابی خیابان بالا دست ندارد.

Strength measurement of rock requires testing that must be carried out on test specimens with particular sizes in order to fulfill testing standards or suggested methods. Often, the coring process breaks up the weaker core pieces, and they are too small to be used in either index tests or conventional strength tests such as point load index (Is) and Brazilian tensile strength (BTS). One of the index tests to indirectly determine the rock strength is the block punch index (BPI) test, which requires flat disc specimens without special treatment. This study aimed to evaluate the applicability of the BPI test for predicting the uniaxial compressive strength (UCS), BTS and IS of the sandstones by empirical equations. Also, we have compared the performance of the BPI and IS for predicting the UCS and BTS. It was experimentally shown that BPI is a reliable method for predicting the UCS, BTS and Is of the sandstones under study. Moreover, the results indicate that BPI could be utilized with same importance as Is for predicting the UCS, while predicting the BTS by Is appears to be more reliable than BPI.

سابقه و هدف: با توجه به افزایش تقاضا برای درمان های ارتودنسی در سالیان اخیر استفاده از دستگاههای فانکشنال گسترش فراوانی یافته است. از طرف دیگر بیشتر مطالعات موجود در مورد تغییرات متغیرهای اسکلتال و دنتال متعاقب استفاده از دستگاههای فانکشنال به بحث و بررسی پرداخته اند و تحقیقات کمتری در باره تغییرات متغیرهای بافت نرم صورت گرفته است، لذا با توجه به اهمیت موضوع، این تحقیق با هدف بررسی تغییرات متغیرهای بافت نرم به دنبال استفاده از دستگاه فانکشنال Twin block صورت گرفت.مواد و روشها: تحقیق به صورت نیمه تجربی (Quazi Experimental) بر روی 13 بیمار شامل 7 دختر و 6 پسر با دامنه سنی 7 سال و 7 ماه تا 12 سال و 6 ماه صورت گرفت. کلیه بیماران دارای مال اکلوژن CI II Div. 1، ایرانی مسلمان، ساکن شهر تهران و عدم سابقه درمان ارتودنسی و Extraction دندانی بودند. پس از انتخاب نمونه ها، رکوردهای مورد نیاز در دو مرحله قبل و بعد از درمان با Twin block تهیه شد. نتایج سفالومتریک قبل و بعد از درمان در پرسشنامه درج و سپس وارد رایانه گردید. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون t زوجی صورت گرفت. لازم به ذکر است طول مدت درمان بین 7 تا 17 ماه بوده است.یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که در اثر درمان با دستگاه Twin block، متغیرهای nasolabial، nasofacial،lower lip to E line  و upper lip length کاهش غیرمعنی دار آماری یافته و متغیرهای facial convexity، H angle،upper lip prominance، upper lip thickness،upper lip to E line  کاهش معنی دار آماری و همچنین متغیرهای mentocervical، upper lip thickness، lower lip prominance و soft tissue lower face height افزایش غیرمعنی دار آماری و در نهایت متغیرهای nasomental، mentolabial،soft tissue upper face height  وlower lip length  افزایش معنی دار آماری پیدا کردند.نتیجه گیری: در نتیجه درمان با Twin block ، بافت نرم چانه رو به قدام حرکت می نماید و در نتیجه از تحدب پروفایل صورت کاسته می شود. همچنین ارتفاع نیمه فوقانی و نیمه تحتانی بافت نرم صورت افزایش یافته و نسبت بین آنها نیز به میزان نرمال نزدیکتر می شود. در ضمن این که ضخامت لب بالا افزایش و ضخامت لب پایین کاهش می یابد. طول لب بالا تقریبا ثابت، اما طول لب پائین افزایش می یابد و فاصله بین حاشیه لب بالا و لب پایین تا E - Line به میزان نرمال نزدیکتر می شود و در نهایت labiomental fold  نیز بازتر می گردد.

مقدمه: مادر نیاز دارد پس از سزارین هر چه سریع تر نگهداری نوزاد خود را به عهده گیرد. تسکین درد در مادر باعث افزایش راحتی و بهبود سریع تر و کاهش مدت بستری و عوارض مانند ترومبوآمبولی ریوی و نیز هزینه درمان می شود.هدف: تعیین تاثیر بلوک عضله شکمی (TAP) با تزریق مارکایین 25/0% بر میزان بی دردی پس از عمل سزارین.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور بر 76 بیمار بود که مورد جراحی سزارین انتخابی قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مورد 20 سی سی بوپیواکائین 0.25% بین فاسیای عضله عرضی شکم و فاسیای عضله ابلیک اینترنال تزریق شد و در گروه شاهد به همان میزان سالین نرمال (دارونما) استفاده شد. شدت درد در ساعت های 2، 4، 6، 12، 24 و 48 پس از جراحی با معیار VAS سنجیده و در صورتی که بیمار نیاز به تسکین درد داشت شیاف دیکلوفناک بکار رفت. عوارض نظیر تهوع، استفراغ و سرگیجه نیز ثبت شد. داده ها با نرم افزار (SPSS (21 آنالیز شد. مقدار P برای معنی دار بودن کمتر از 0.05 در نظرگرفته شد. نتایج: میانگین میزان درد در ساعت دوم (P=0.0001)، چهارم (P=0.0001) و ششم (P=0.039) در گروه مداخله به صورت معنی دار پایین تر از گروه شاهد بود. میانگین تعداد شیاف دیکلوفناک استفاده شده در گروه بوپیواکایین کمتر از گروه دارونما بود (P=0.0001). در گروه بوپیواکایین، میانگین و خطای معیار زمان بی دردی 13.77±2.41 و در گروه دارونما 5.94±1.27 ساعت بود. درصد بقای بی دردی در گروه بوپیواکایین 14.3% و در گروه دارونما 2.9% بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.001).نتیجه گیری: بلوک عضله عرضی شکمی با بوپیواکائین 0.25% بدون داشتن عوارض جانبی (سرگیجه، تهوع، استفراغ) و تاثیر در هنگام تحرک بیمار، درد متعاقب سزارین را کاهش داده و نیاز به داروی مسکن را کم می کند.